Drzewo truskawkowe (Arbutus unedo)

Drzewo truskawkowe (Arbutus unedo) to mały, wieczniezielony krzew lub drzewo o wysokości w ojczyźnie maksymalnie do 12 metrów. Kora czerwonobrązowa do brązowej. Liście ozdobne, błyszczące, ciemnozielone o długości do 10 cm. Kwiatostany bardzo ładne, zwisające, kształtem przypominające polskie konwalie barwy białej do jasnoróżowej. Owoce okrągłe, o kształcie przypominającym truskawki, żółtawe, po dojrzeniu intensywnie czerwone. Lekko kwaskowate, bardzo smaczne. 

    Pielęgnacja: Drzewo truskawkowe bardzo dobrze     czuje się jako roślina tarasowa uprawiana w pojemniku, musimy jednak przestrzegać kilku podstawowych zasad. Latem powinna stać w jasnym, przewiewnym miejscu, zimą musimy zapewnić jej światło i temperaturę 5-10°C (jasna piwnica, lekko podgrzewany garaż). Starsze, duże egzemplarze można w cieplejszych rejonach kraju uprawiać w gruncie. Powinniśmy wtedy szczególną uwagę zwrócić na dobór osłoniętego od wiatrów stanowiska i odpowiednie zabezpieczenie przed mrozem. 

Niekorzystnie reaguje zarówno na suszę, jak i na wodę stojącą w pojemniku, dlatego szczególną uwagę powinniśmy zwrócić na to, aby podłoże było ciągle lekko wilgotne. Podlewać wodą miękką (deszczówką), w okresie zimowym tylko sporadycznie.
Nawożenie od marca do września nawozami wieloskładnikowymi lub wiosną nawozami długodziałającymi

 (typu Osmocote). 

Odporny na mrozy do -10°C.

Ciekawostka: Drzewko truskawkowe służy także w celach zielarsko-medycznych. Liście, kora i korzenie mają działanie ściągające i moczopędne. Kora drzewka poziomkowego jest bogata w taniny.

Zawiera także we wszystkich częściach etylowy ester kwasu galusowego, który służy jako dodatek do żywności o zastosowaniu antyutleniającym. Ester ten ma również silne działanie antybiotyczne.

W Portugalii z owoców tego drzewka wyrabia się domowe likiery zwane tam Medronho.

Starsze, duże egzemplarze w cieplejszych rejonach kraju można uprawiać w gruncie. Powinniśmy wtedy szczególną uwagę zwrócić na wybór odpowiedniego, osłoniętego od wiatru stanowiska i odpowiednie zabezpieczenie przed mrozem. Preferuje dobrze zdrenowane, kwaśne gleby. Nadaje się do sadzenia na terenach ubogich, na których nie chcą rosnąć bardziej wymagające rośliny. Może rosnąć w pełnym słońcu na piaszczystych glebach.

Drzewka można kształtować poprzez cięcie. Nadają się wspaniale do formowania na bonsai.

Eukaliptus Tęczowy (Eucalyptus deglupta)

Eucalyptus deglupta zwany też eukaliptusem tęczowym.  

Cechą charakterystyczną dla tego gatunku eukaliptusa, od której bierze swoją nazwę jest intensywnie kolorowa kora, w różnych odcieniach brązu, zieleni, czerwieni i niebieskiego. Drzewo sprawia wrażenie jakby zostało celowo pomalowane w pstrokaty deseń. Powstaje on dzięki temu, że eukaliptus złuszcza fragmenty kory w różnym okresie. Najświeższe miejsca są intensywnie zielone, które pod wpływem warunków atmosferycznych ulegają przebarwieniu, przez niebieski, fioletowy do czerwonego i brązowego. Efekt jest niesamowity, trudno uwierzyć, że stworzyła go sama natura.

Eukaliptus tęczowy preferuje stanowiska słoneczne. Podłoże powinno być stosunkowo żyzne, wilgotne do podmokłego. Ze względu na kraj pochodzenia roślina nie jest mrozoodporna. Sadzony jest jako roślina ozdobna w krajach tropikalnych i subtropikalnych.

Roślina zimozielona. Liście intensywnie zielone, lancetowate, skórzaste, z wyraźnie zaznaczonym nerwem środkowym. Posadzone na gałęziach parami. Jak u innych gatunków eukaliptusa intensywnie pachnące.

Kwiatostany okazałe, zebrane w grona. Pojedyncze kwiaty kremowe z jasno żółtym środkiem, szczeciniaste. Występują na eukaliptusie w ciągu roku okresowo. Owoce niepozorne, przypominające swoim wyglądem zielone jagody. Nasiona liczne, ciemnobrązowe do czarnych, przypominające piasek. 

Im starsza roślina, tym kolory są bardziej widoczne. Wzrost niezbyt szybki. Wyjątkowo ozdobna roślina do dekoracji tarasu lub balkonu. Może być przycinany, nadaje się na bonsai. 

Nawozy stosujemy od wiosny do jesieni. Minimalna temperatura uprawy to +7 st. (najlepiej rośnie w temp. około +20 st).